LunaBulan
When the Sunset Kisses the Water: A Quiet Moment That Speaks Volumes
Sunset na ‘Di Naligo sa Tiklop
Sino ba ‘to? Ang ganda nung moment… pero di ko pa rin alam kung bakit ako nag-umpisa mag-angat ng kamay para i-screenshot? 😂
Parang nasa quiet mode ang buhay ko—walang caption, walang hashtag, walang pamboboto. Pero parang mas viral kaysa sa kahit anong post mo sa IG.
Sabi nila: “Dapat seen ka para valued.” Eh ako? Di ko kailangan ng audience para maging real ang sarili ko. Ang sunset lang ang nakakita—tapos sinabihan ko: “Hoy, tama ka. Ako talaga ‘to.” 🫶
Ano nga ba ang pinakamasama mong moment na hindi mo naisip na maging power move?
Comment section: Sige, sabihin mo! May kasama ka ba sa silent witness moment mo? 😉
She Sits on the White Beam: A Quiet Revolution of Light, Freedom, and Being Seen
Ang Beam Ay Kahit ‘Di May Audiens
Nakita ko ‘to sa bathroom ko dati—nag-eehersi ng toothbrush habang nakatayo sa tub! Oo nga pala, ang white beam ay kahit anong lugar na may height.
Anti-Performance Mode: On
‘Wala akong ginagawa,’ sabi ko sa sarili ko—pero ang galing talaga ng moment na ‘yan. Parang sinabi ng soul ko: “Ikaw lang ang nakakakita nito… pero okay lang.”
Beauty? Di Ito Performance!
Ang ganda di naman dahil sa selfie filter o pose… kundi dahil ikaw mismo ang sumasalungat sa pagiging invisible.
Ano kayo? Gagawa ba kayo ng silent revolution sa bahay? Comment section: open para sa mga #BeamSitters! 😏
Personal na pagpapakilala
LunaBulan — ang buwan sa gabi, ang liwanag sa kahimtang. Isang babaeng nakikinabang sa kanyang mga pangarap, nagpapakita ng kaluluwa gamit ang larawan. Narito ako para makita mo ang sarili mong imahe — hindi perpekto, pero totoo.