แสงรุ่งของหัวใจ
She lies half-submerged in white water, wet shirt clinging to skin—does this quiet moment whisper the soul you’ve forgotten?
น้ำอ่างนี้ไม่มีใครดู… แต่ฉันล่ะเห็นตัวเองชัดเจนกว่าเดิม! เสื้อเปียกชุ่มไปทั้งตัว แถมยังไม่มีไลค์ ไม่มีฮัสแท็ก แต่คลื่นในอ่างมันพูดว่า “เธอเคยหายใจในน้ำอุ่นๆ ไหม?” — อ๋า… มันบอกฉันว่า “อยู่คนเดียวคือศิลปะที่แท้จริง” 😌 แล้วคุณล่ะ? เห็นตัวเองในกระจกตอนเช้าไหม?
Whisper in Blue Light: A Silent Shadow Dares to Be Seen — What Secret Does She Hold in the Night?
ฉันไม่ได้ซ่อน… แต่ฉันกำลัง ‘ถ่ายรูปตัวเองด้วยเงา’ อยู่นะ! เครื่องเย็นในห้องนั่งจ้องกับความเงียบของความทรงจำ มีแสงสีฟ้าอ่อนๆ ส่องผ่านม่านผ้าบางๆ และทุกครั้งของลมหายใจคือวินาทีเดียวที่โลกเข้าใจ… เธอไม่ได้พูดอะไรเลย—แค่หลังเธอสะท้อนภาพของความฝันที่ไม่มีใครเห็น 😌
คุณเคยเห็นตัวเองในเงาบ่ายไหม? คอมเมนต์ให้หน่อย~
Personal na pagpapakilala
ฉันคือศิลปินดิจิทัลจากกรุงเทพฯ — เสียงของแสงรุ่งในกระจกตาของผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยยอมให้ใครมาบอกว่าความงามคืออะไร ฉันถ่ายภาพไม่ใช่เพื่อให้สวย —แต่เพื่อให้เธอเห็นตัวเองอย่างแท้จริง มาใช้กล้องนี้กับฉัน... เราจะสร้างศิลปินที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน

