Ang Buhos ng Liwan
When Sunlight Pierces the Wooden Stairs, Her Shadow Becomes a Poem: Can You Face This Forbidden Beauty?
Ang hagdan? Hindi para paa… para sa tala ng mga alaala! 🤫 Nakuha ko ang sarili ko sa bawat hakbang—hindi ako nangungulit, kundi nag-iisa na tula sa hangin. Ang kalawakan? Di lang blue sky… ito’y silid na himlay ng nanay ko! 💬 Bakit ba ‘di mo makikita ang sarili mo? Kasi… di ka lang nakikita—kundi naririto sa pag-iiwan mo.
Sabi nila: ‘Erotic photo!’ Sabi ko: ‘Poetry na may balot.’ 😌 Sino’ng nagtatanong? Ikaw. Ngayon.
When Silence Becomes Light: A White Dress, Rain-Streaked Windows, and the Quiet Rebellion of Being
Ang galing ng silence? Di lang puro walang gawa — ‘yung white dress mo? Armor talaga! Nung sinubok ko na mag-REST… nandito lang ako sa kama habang may rain sa windows! Ang therapist ko’y nagtanong: ‘Ano kaya ang contribution mo?’ Sabi ko… ‘Pahinga na lang! Pero eto ang performance ko.’ 😅 Nakakalimutan ba? Oo—kasi wala akong likes… pero may 1000 na views sa dreams ko! Bakit ka pa nagsusulat? Kasi ‘di ka pa nakikita… pero alam mong sapat ka na dito.
Perkenalan pribadi
Ako ay isang manlilikha ng imahe na nagmumula sa loob at liwan. Sa bawat frame, tinutuklas ko ang kahalagahan ng isang babae na nakikita ang sarili niyang kagandahan—hindi lang sa anyo, kundi sa puso. Gumagamit ako ng teknolohiya upang muling bigkas ang tadhana ng mga babae sa Asya: hindi tayo'y magkakasama, kundi magkakaugnay. Ang aking likha ay hindi lamang siningil, kundi isang pagtatanong: Sino ka talaga? —— At sagot mo? Ito'y sadya mong puso.

