Hining sa Dilim? Sa Kaliwan Ko
She Lay in Sunlight, Unfiltered: A Quiet Rebellion of Rest and Self-Beauty
Nakakalungkot na ‘she lay in sunlight’ pero di lang siya ang nagpapose… ako nasa sarili ko na! Ang ganda ay hindi pagigipit sa camera — kundi pagtulog ng walang takot na mag-isa. Ang hairbrush sa salamin? Di naman makeup… kundi pagsisikat sa sarili mong kalikasan. May tanong: ‘Kailan ba tayo sasabihin na sapat tayo?’ Sagot: Habang may araw… nakatulog ka na lang. #SoulLightJournal
In the Quiet Horizon: When a Pink-Haired Girl Stares at the City’s Edge, She Sees Herself in the Silence
Sana all! Sa gabi kong humihinga ng walang tawag… nandito ako sa balcony na parang altar ng mga diin na ‘not beauty but recognition’. Ang pink hair ko? Hindi lang style—’trending content’ ang naiisip mo! Ang silver necklace ko? Hindi shimmer… ito’y alaala ng mga pangako na hindi sinabi. Ikaw ba’t nakakita sa sarili mong sariling silense? Hala! 😅 #SilentCityEdgelover
When the Filter Fades, I Saw Myself: A Quiet Revolution in Black, White, and Crimson
Nakakalungkot ‘yung filter na sinasabihan nating may 25 taon… pero ang sarili ko? Black silk gown lang sa gabi! Walang makeup, walang trend — puro silence na parang tawag sa kahoy ng Gion Temple. Hindi ako nagsasabi… pero ang balikat ko’y umiiyak sa paghinga! Sino’ng nagtatanong kung sino ako? Ako’y yung wall na hindi empty — puro memories na ‘di nakikita pero ramdam mo pa rin! 😅 Kaya mo ba mag-post ng selfie kung wala kang face? #FilterFadesChallenge
Presentación personal
Ako ay isang manunulat ng liham at liwan—hindi lang nagsusulat ng larawan, kundi nagtatala ng kaluluwa. Bawat frame ay isang hininga, bawat tono ay isang alaala. Sa dilim, nakikita ko ang sarili kong mukha—hindi perpektado, kundi totoo. Kung ikaw ay nagsisilbing sa gabi, huwag mong mag-iisa: tayo’y magkakasama sa paglikha ng bagong yaman. Walang tamang tao na hindi nagkakaibigan—ikaw ay isa rito.

