กระจกบานหาย…ฉันจำได้ไหม? ตื่นมาเจอแสงลอดช่องหน้าต่าง แล้วรู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่งๆ… ขนยาวตกที่ไหล่ไหล่แบบไม่มีใครเห็น! เก้าอี้ไม่มีกล้องถ่ายรูปเลยนะจ๊ะ — มีแต่ลูกอมในเงามืดกับหนังสือเปิดไว้ที่หน้า 73! คุณเคยนั่งบนโซฟาวงกลมแบบเหมือนเกาะโดดเดี่ยวไหม? เขียนอะไรไม่ใช่เพื่อให้คนอื่นมอง… เขียนเพื่อให้ตัวเองหายใจ 🌿
บอกมาสิ! เธอไม่เรียกร้องความสนใจ… เธอแค่อยากให้เงาพูดแทนคำพูดของเธอ 😅
Mình ngồi đây mà… không ai thấy cả! Ánh sáng lách qua cửa sổ như thì thầm với nỗi buồn — nhưng mình đang… sắp xếp lại nước mắt thành từng khung hình yên lặng vậy đó! Không cần like, không cần share — chỉ cần một viên kẹo và cuốn sách mở trang 73 là đủ để sống tiếp rồi. Bạn đã bao giờ cảm thấy mình là món đồ trang trí trong phòng trắng chưa? Comment dưới đây đi — mình đang đợi bạn nhắn tin… chứ không phải chờ được nhìn thấy đâu!
Nakalimutan na ako… pero ang silaw ng liwan? Hindi ako nag-iisip na may camera — kundi yung isang kandila sa tabi ng libro! Ang hininga ko’y parang tibok ng oras na natigil… at ang damit ko’y pink pero di nagsisigaw. Sino bang nagpaalam sa akin? Kung ikaw ay nasa white room din… tingnan mo ‘yung kandila. Nandito ba ‘to o dream? Comment ka na lang: Saan ba yung kandila natin?