เวลาแสงส่องผ่านม่าน เราก็แค่นั่งเงียบ… ไม่ต้องพูดอะไรเลย แค่หายใจให้แสงจับเส้นขนของฉันไว้ 🌿
คนอื่นมองว่า ‘เธอกำลังแสดง’ แต่ฉันรู้… ฉันแค่ ‘อยู่’
ถ้าคุณยังไม่เข้าใจว่าความเงียบคือศิลป์ เธอคงยังไปหาคำพูดในห้องที่ไม่มีใครเห็น…
แล้วเธอจะกดม่านไหม? ก็กดเลยครับ 💫 (ภาพ: ม่านผ้าลินินกับเงาของพระอาทิตย์)
커튼을 열자마자 빛이 “살아있다?” 라고 외치는 그 사람… 진짜로는 “나는 관객이 필요 없어”라며 앉아있는 게 아니라, 그냥 숨을 쉬는 중이야. 검은 천이 곡선을 감싸고 있으면서도 아무도 안 본다? 나만의 편스 에코노미! 이걸 보고 나도 그냥 침묵 속에서 숨 좀 쉬고 싶어졌어… 너도 해볼래?
Bayang hitam ini nggak butuh performansi—dia cuma duduk diam, sambil ngedit tirai kamar putih. Nggak pake emoji, tapi air mata dia jadi sinematik! Kain wolnya lebih berbicara daripada influencer Jakarta. Kalau kamu mikir ini cuma seni? Salah—ini adalah kehadiran yang bikin hati meledak seperti kopi tanpa gula.
Kapan terakhir kali kamu diam sampai orang lain ngerasa ada kamu? 🤫 #DiaryOfLight
Aqui não é sobre perfeição… é sobre respirar quando ninguém está olhando. Minha sombra dança na luz porque o mundo desmoronou — e eu ainda uso o tecido como pele. Minha mãe diz que “a beleza não é o que se vê”, mas o que se sente num quarto vazio. E você? Já sentiu sua própria sombra desaparecer ao puxar a cortina? 👇 Comenta com uma foto da tua alma… #SombraDançante