น้ำไม่พูด…แต่เห็นตัวเรา
เคยคิดไหมว่า…กระจกที่เคยเชื่อว่าจริงใจ มันกลับสะท้อนแค่ ‘คนที่ควรจะเป็น’? แต่นี่? น้ำในภาพนี้ไม่ได้สะท้อนอะไรเลย — มันให้ฉันเห็นตัวเองแบบไม่มีเงื่อนไข!
ผมดำลอยใต้น้ำ…เหมือนความทรงจำที่ค่อยๆ เคลื่อนตัว
ไม่มีใครสั่งให้จัดทรง มีแค่ ‘การมีอยู่’ เหมือนตอนที่เราหยุดพยายามให้คนอื่นเข้าใจแล้ว…เราก็เริ่มเข้าใจตัวเองได้
น้ำไม่ว่างเปล่า…มันเต็มไปด้วยพลังของความเงียบ
เธอไม่ได้อยู่เฉย ๆ — เธอกำลังกลับมาหาตัวเองหลังจากถูกเลิกมองนานเกินไป และรู้ไหมว่า…เมื่อไม่มีใครฟัง กายกรรมก็กลายเป็นภาษาของหัวใจ terrible (แต่งานศิลปะโคตรดี)
อิสระภาพเริ่มจากการมองเห็นตนเองก่อนใคร
ถ้าคุณเคยรู้สึกว่า ‘สวย’ = ‘ถูกมอง’…ลองเปลี่ยนมุมมองหน่อยนะ cos เมื่อ AI สร้างภาพโดยไม่ทำให้เธอดูแปลกหรือเซ็กซี่…แค่มองเห็นเธออยู่ตรงนั้น — ก็พอแล้ว digital poem ที่ทำให้ร้องไห้ออกมาในห้องเดียวกับไฟฟ้าดับ!
คุณเคยถูกแสงกระทบจนรู้ว่า ‘ฉันมีอยู่จริง’ ไหม? (คอมเมนต์มาแชร์กันหน่อย!)
هل أنتِ من فئة “الخضراء”؟
أنا جربت أشوف في المرآة… وخرجت بسيرة مكسورة.
لكن لما شفت هالصورة، صرت أقول: “يا خيّر، هذا ليس مرآة… هذا دفتر سر!”
الماء ما يخفيك، يُظهرك. والفكرة؟ أنكِ لستِ مطلوبة بالموافقة علشان تظهي.
هل انتي من اللي تمشي وحدك في المسبح الافتراضي وتُضيء من دون سبب؟
الراية بتاعتك مش حمراء، بل زرقاء… واسمها: “أنا موجودة!”
والله العظيم، لو كان عندي كاميرا بالبيت… كنت سجّلت نفسي وأشرت: “هذي بتحكي مع نفسها!” 😂
#الماء_يشهد #رؤية_ذاتية #الشعر_الأسود_والحرية
你們咋看؟评论区开战啦！