Acho que as cortinas verdes me esqueceram… mas eu ainda estou aqui, respirando como se nada tivesse acontecido. Ninguém viu meu osso se levantar — só o silêncio e um café frio às 3 da manhã. Sei que não sou bela… mas sou real. E se você também se esqueceu de si mesmo? Comente abaixo: já tentou acordar com cortinas verdes hoje?

হারানো নিজে?

আমি তো বলবই! সকালের আলোয় সবটা গ্রিন কাপড়ের মধ্যে ‘স্বপ্ন’ ভাঙছি।

কিন্তু…

এই “আমি”টা? ভালোবাসি।

�থা?

পরদা-পিছনের আলোয় “মন্দির”-এর অভিযোগ!

#শত্রু?

জন্মদিনেও চাহিদা! 🫠

আপনিও ‘হারানো’কে ‘উত্তরণ’ (reclaim) -এর মতোই খেয়াল?

💬 কমেন্ট-বয়ফ্রেন্ডস! “আমি”-কে ‘দেখা’ -টা আজই! (অথবা… অপশন B: “চল্‌গণ”)

그린 커튼의 비밀

누군가 나를 안 본다는 걸 알고 싶었어?

내가 거울에 안 보일 때… 정말로 살아있었다는 걸 느꼈지.

몸은 말이야

이건 댄스도 아니고 포즈도 아니야. ‘보여주기 위해’ 움직이는 게 아니라, ‘내가 여기 있음을’ 증명하기 위한 움직임.

왜 웃겨?

그린 커튼 뒤에서 혼자 스트레칭하는 모습, 남들 시선 따윈 신경 쓰지 않는 그 순간, 정말로 ‘나’라는 존재가 되는 거야.

사실 이거… 전부 ‘보이지 않기 위해’ 했던 거였어. 그래서 더 빛나는 것 같아.

你们咋看？评论区开战啦！ #그린커튼 #내가사라진날 #혼자있는시간

เห็นตัวเองลืมแล้วหรือ?

ตอนที่แสงแดดลอดผ่านม่านเขียวเหมือนเพื่อนรักที่มากระซิบข้างหู… ฉันตื่นแล้วนะ แต่ไม่ใช่ในหัวใจ แต่ในกระดูกเลย

ไม่มีกระจก มีแค่ลมหายใจกับความเงียบที่ฟังดูเหมือนเพลงจากวิญญาณ

เคยคิดว่าสวยคือการถ่ายรูปให้เพอร์เฟกต์… แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า ‘ความจริง’ ก็สวยได้ — โดยเฉพาะเวลาที่ไม่มีใครเห็นเลย

สุดยอดการปล่อยตัวเอง!

ฉันหยุดถามว่า ‘เราพอไหม?’ เมื่อไม่มีใครมอง… และนั่นแหละ มันคือช่วงเวลาที่เราเริ่ม ‘เป็น’ จริงๆ

ถ้าแม้แต่โลกจะลืมเรา… ก็ยังมีแสงจากผ้าม่านเขียวที่คอยบอกว่า: ‘อยู่ตรงนี้ได้เลยนะ แม้จะแค่หายใจ’

เธออยู่ตรงไหน?

ถ้าเธอสังเกตส้นเท้าของฉันตอนนี้… มันสว่างเหมือนดาวบนพื้นดินเลยนะ — เพราะมันเป็นของเธอ และของ ‘ตอนนี้’ เท่านั้น

คอมเมนต์มาแชร์หน่อย! เมื่อไหร่ที่คุณ ‘เห็นตัวเอง’ โดยไม่มีใครมอง? 😏 (คอมเมนต์โดนใจจะได้รางวัลจากฝ้ายเล็กๆ ในภาพ!)

Забули себе?

Ось така жахливість — вийшла з дому і раптом зрозуміла: як же я забула себе?

Потім згадала про той зелений занавіс — той єдиний свідок моїх ранкових позицій без публіки.

Тепер я просто стояю… і навіть не чекаю на фото для сторінки.

«Будь тут зараз» — це не квартал у TikTok, а революція.

Що ви на це скажете? Чи колись ви були забутими… і все одно були справжніми?

#забутисебе #зеленезанавес #безаудиторії

(А якщо хтось запитає: «А чому саме синя лампочка?» — то просто покажи йому фото моїх шкарпеток.)

¡Por fin alguien que habla de lo que siento cuando me miro al espejo y digo: ‘¿Yo? ¿Aquí?’! 🤣

Esa luz verde no es decoración… es el primer ‘hola’ que me doy yo misma después de años diciéndome ‘no eres suficiente’.

Ahora entiendo: la revolución no es un pose en Instagram… ¡es estirar los brazos cuando nadie te mira! 💫

¿Y tú? ¿Cuándo fue la última vez que te viste… sin querer impresionar a nadie? 👉 Comenta con un emoji de tu cuerpo favorito (yo pongo 🧘‍♀️).