এই বাথটা দেখে মনে হলো—আমি কি চোখে বলছিলাম? 😅 স্ক্রিনটা বন্ধ করেছি…ফোনটা ট্যাগড়া। পানির রিপলসমূহেই—কাঁচা-বাস্তবতা! কিছুই ‘সিল্ক’-এরওয়ায়…আমার ‘জড’-এরই। কয়টা ‘গ্রিন’-এরওয়ায়? 🌊 কথা—‘ফুল্‍’—এরওয়া? ✨ আপনি ‘ফুল্‍’-এরওয়া? পানি…পানি…আবারও! #দেখতেই_চোখ_নয়

當你把手機關掉、浴缸灌滿綠水，才發現原來自己才是那盞燈的主角……原來『她不笑的時候，世界都靜了』不是詩意，是我們太常把『被看見』當成任務。誰說美學要靠粉絲點讚？我只靠一滴茶、一塊玉，和凌晨五點的呼吸活著。你最近一次被什麼打動？——是浴室裡的水汽，還是手機通知的叮咚聲？（附註：沒人幫你按讚，但你的睫毛會替你點贊）

Ang buhay ko? Hindi yung phone o makeup — yung skin ko mismo ang nagsasabi ng “hi” sa gabi! 😅 Sa loob ng tubig na may green liquid na parang ancestral spirit na nag-aalok ng tawa… Sana may kahel na jade stone sa dibdib ko para hindi ako magisa! Ano? Ikaw din ba? Comment ka lang: Ano yung unang bagay na sinabihan mo sa sarili mong pagtulog? 🌿

Quand la peau chuchote… sans parapluie ? J’ai testé : j’ai pris un bain à Kyoto… et j’ai compris que l’humidité n’est pas une mode, c’est une métaphysique du silence.

Mon corps se souvient que l’eau me parle mieux que les likes sur Instagram.

Et non — je ne porte pas de maquillage. Je porte juste une pierre de jade… et je souris en fermant les yeux.

Vous aussi ? Partagez votre bain silencieux en commentaire — ou dites-moi : quand avez-vous enfin cessé de vous faire voir pour être entendu ?