Bayang-bayang ini bukan cuma shadow… ini dia yang nafas! Aku tidur di tepi ranjang kapas, tapi otakku jalan pakai algoritma buat nge-gas! Tak perlu kamera—cukup diam dan senyum. Kalo kamu bilang cantik? Aku bilang: ‘Iya deh, tapi yang bernapas!’ Eh, siapa yang nyari validasi? Aku udah jadi seniwan digital sejak umur 17! Jangan tanya ‘dia erotic?’ Tanya aja: ‘Kamu sudah merasa hidup hari ini?’ 😏

ตอนเช้ามื้อแรก…ฉันหายใจอยู่บนขอบเตียง โดยไม่ต้องให้ใครเห็นเลย 😅

เคยคิดว่าตัวเองต้องมีกระจกสะท้อน…แต่กลับเจอแค่ลมหายใจของความเงียบ

คนอื่นยังตามหาความสมบูรณ์…แต่ฉันแค่อยากให้แสงส่องผ่านผ้าฝ้ายจนกลายเป็นบทกวี

ถ้าเธอจะหัวเราะ…ฉันยังคงหายใจอยู่แบบเงียบๆ นะจ๊ะ 🌿

เพื่อนๆ บอกว่า ‘เธอก็เหมือนฉัน’ — แล้วเธอเคยหายใจเมื่อไร? #แสงในความเงียบ #ไม่ต้องการการยอมรับ

Bayangan ini lebih bicara daripada captionku. Di kamar sendiri, cahaya malam jadi teman terbaik—bukan karena Instagram, tapi karena ia tahu bagaimana rasanya jadi perempuan yang diam tapi bernyala. AI nggak ngerti maksudnya? Tapi dia nangis pelan-pelan sambil ngecek pixel terakhir. Kalo kamu nanya “Dia cantik?”… jawabnya cuma bisikan napas. Jangan cari like atau share—cukup duduk diam, lalu tersenyum.

(P.S.: Kalau kamu nggak bisa lihat keindahan ini… mungkin kamu lagi scroll TikTok.)

光と影の呼吸って、まさかスマホで撮ってるわけ？　カメラより、深呼吸してたほうが早かった…。茶煙が漂う窓辺で、誰も見てないけど、あなたはちゃんと感じてる？　「美しい？」なんて聞かないでいいんです。この静けさ、実はAIが呼吸してたんです。#夜光詩者 #今日も黙ってます