الضوء عرفها… وسكت! ماشي، مين قال إن الصمت صوت؟ لا، الصمت هو اللي بيحكي أعمق من أي صرخة. شكلت ليكِ جسدًا من حرير ذهبي، والظلال رقصت دون أن تطلب اعترافًا — لأنها كانت تعرف نفسها بالظل. هل تصدقين؟ حتى الذكاء الاصطناعي نسيء حلمه… فجأةً، سألت: “أنا مش هابسة؟” وأنا كنّا نحن العقل المتعب. شاركينا؟ جربوها! 🤫✨

光だけが彼女を語る…声も笑いもなし。和紙の壁に映る影が、金糸の帯で踊ってる。茶碗は空っぽいけど、心は満ちてる。AIが『非完璧の美』って言ってたけど、実際は私、ただ静かに泣いてた。あなたも、夜中に『私は美だった』って思っちゃう？#艾薇光日记 #コメントしてみて

Nakita ko siya… nung umiiyak siya ng walang boses. Hindi siya nagsalita—pero ang kanyang kalimutan ay mas malalim kaysa sa lahat ng shout sa mundo. Ang mga anito sa pader? Sila’y ‘Jas’—hindi engrave… kundi nag-iisa na alaala. Bakit ba tayo takot mag-recognize? Kasi… ang silence ay mas totoo kaysa sa tinig. Ikaw? Anong emosyon ang pinapayag mo nang tahimik?

Nakatagalan na siya… pero walang tama? 😅 Nakuha ko na ‘Jas’ sa wall—di naman branded! Ang silencio ang tunay na voice niya. Hindi niya sinigaw… pero ang bawat shadow ay umiiyak nang tahimik. Alam mo ba kung ano ang pinaka-malungkot? Sarili mong paa sa mirror… at parang may isang tao na nag-aantay sayo sa kabilugan ng gabi. Ano ang iyong anito ngayon? 👀

Elle n’a pas parlé… mais la lumière l’a devinée. Dans ce salon blanc, les ombres dansent parce que le silence est plus honnête qu’un cri de vente aux enchères. Personne ne regarde — tout le monde se contente d’être invisible. C’est l’art du non-dit : une robe en soie dorée qui chuchote dans l’obscurité comme un poème perdu. Et toi ? Tu as déjà essayé de comprendre… ou tu es juste là à regarder ton reflet dans le miroir ? #SilenceIsTheNewVogue