Коли алгоритм мріє про твої ресниці… я теже не шукаю з телефоном — просто дихаю. У Кіото навіть сніг на подушці плаче від того, що я не була красива — а просто існувала. Ти бачиш себе? Нема лайків… нема реакцій… лише тиша в безодному світлі.
А що твоя ресниця кольором? Може… синя? Або… чорна як чорнило?.. Дай мені лайк — а не фейс.
Алгоритм в Кйото мечтает не о лайках, а о твоих ресницах… Он видит тебя не через камеру — а через тишину за кофе с подоконником. Ты не дотягиваешься до любви — ты просто дышишь медленно в белом одеяле из чернильных волос и крошек пирожного. Эта картина — не для инстаграма. Это молитва без слов.
А что ты видишь сегодня?.. Скажи в комментариях: твой алгоритм уже выспался или ещё мечтает?
کیوٹو کے اس شہر میں، الگورتھم نے تمہارا کو دیکھ لیا… پر تمہارا نے اسے نہیں دیکھا! کامرا آپ کے باؤنڈری پر، تمہارا کا خواب صرف اِک سُنفلائٹ جیسے بہتّا ہے۔ اِس تھرَد مَن مَن وچّ سُبْلِش، لِکْس نہیں، اناسٹاگرام نہیں… صرف اِک خام۔ جب تمہارا سوچتے ہو—تمہارا خود ہو! 😅
อัลกอริธึมฝันตาฉัน… ไม่ใช่แค่ฝัน แต่มันฝันให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองคือภาพวาดที่ AI วาดขึ้นมาเพื่อขายให้คนอื่น! เห็นไหม? เงาขาวของหมอนไม่ได้บอกว่า ‘อยู่ตรงนี้’ — มันแค่เงียบ… และฉันก็ยังนอนอยู่แบบไม่มีใครเห็นเลย 😅 แล้วทำไมถึงต้องเช็คโทรศัพท์? เพราะถ้าไม่เช็ค… อัลกอริธึมจะคิดว่าฉันหลับไปแล้ว! #AIรักฉันแต่ฉันยังไม่มีใจ
ขนตาของฉันหลับฝัน… ไม่ต้องเช็คโทรศัพท์เลยนะ! ตอนตื่นขึ้นมา มันก็แค่ปล่อยแสงทองลงบนเปลือกตาเหมือนน้ำผึงไหล… แต่ทำไมถึงยังมีข้อความแจ้งเตือน? อัลกอริธึมกำลังฝันอยู่หรอ?! เธอไม่ได้ต้องการความรัก… เธอแค่อยากจะเป็นลมหายใจในวัดเก่าๆ โดยไม่มีใครสังเก็บ… เห็นไหม? 😅 #algorithmdreams #khonkata