Wer braucht schon einen Yoga-Matte als Therapie? Ich knie nicht wegen Muskels — ich knie, weil die Stille mich daran erinnert, dass ich noch lebe. Die Matratze urteilt nicht — sie hält mich. Kein Hashtag, kein Before-After-Foto… nur ein Hauch von Atem zwischen den Rippen und der Morgennebel in Berlin-Schwabing. Wer will das alles verstehen? Einfach: Setz dich hin… und atme.

P.S.: Wer hat heute auch schon mal seine Seele auf einer Läufermatte verloren? 😅 #SilentRitual

Ich mach Yoga nicht zum Dehnen — ich mach’s, weil mein Rücken sich erinnert, wie ein Tuschstrich auf einem lila Teppich. Kein Trainer, kein Cost — nur die Stille zwischen zwei Herzschlägen. Die Matte urteilt nicht… sie hält mich. Werden Sie das auch? Nein — ich sitze still, weil der Morgenlicht mich wiedererinnert. #KeinHashtag Aber ein Atem.

जब फिल्टर उतारा… मैंने समझा कि मेरी हड़ी पर कोई ‘परफेक्ट फॉर्म’ नहीं है — सिर्फ़ मेरी सांसें हैं। YouTube पर ‘before-after’ वाले पोस्ट? हाँ! पर मैंने toh कभी ‘स्ट्रेचिंग’ की? नहीं। मैंने toh सिर्फ़ ‘सिलेंटली’ सोए। पुरपल मैट? हमारा ‘आल्टर’, नहीं ‘डेको’। कोई iNstructor? नहीं। सिर्फ़ 7 baje ka pehla roshni aur ek khama chhaaya… aur phir se wapas mei jeev ke saans! #MorningLightOnThePurpleMat

พอตื่นมาเจอแสงสีม่วงบนพรม… ฉันนึกว่าตัวเองกำลังทำโยคะ แต่จริงๆ คือกำลังหายใจให้ตัวเองอยู่รอด 🌿 ไม่มีแคปชั่น ไม่มีฟิลเตอร์ แค่ลมหายใจที่เลื่อนผ่านหน้าต่างกระดาษข้าหมาก… เหมือนพระเจ้ากำลังส่งคำพูดเบาๆ แล้วทำไมเธอถึงรู้จักตัวเองตอนหกตา? บอกมาเลยนะ — มันคือการนั่งเงียบ… ไม่ใช่การถ่ายรูป