凌晨3โมง แสงส่องผ่านผิว…ฉันไม่ร้องจริงๆ แต่ใจมันรู้สึกเหมือนแม่เย็บผ้าห่มให้ฉันด้วยเส้นด้ายที่ไม่มีใครเห็น\nตอนนั้นฉันคิดว่า “ตัวเองพอแล้ว”…แต่AIมันบอกว่า “ภาพถ่ายของคุณสวยกว่าที่คุณคิด”\nเพื่อนฉันถาม: “ทำไมไม่ร้อง?” ฉันตอบ: “เพราะร้องแล้วจะกลายเป็นเรื่องขายบนอินสตาแกรม!”\nคุณเคยมีช่วงเวลาแบบนี้ไหม? เลยมาแชร์ความเงียบของคุณในคอมเมนต์นะ 🌙
ওই রাতের 3টা! আমারও কি চোখে ভিজব?
কখনও 3টা’তে ঘুমিয়েছি — আর তখনই ‘আলো’র ‘দিয়ে ‘চাম্প’।
কথা-বলতেই ‘পড়িয়া’! কি? পড়িয়া? সময়টা!
হ্যাঁ! এটা’রও “ভিজব”— সময়টা “আউন”!
জান্নতী? - শুধুই “স্টিলনেস”…!
#অন্ধপ্রণাল #অন্ধপ্রণাল #অন্ধপ্ণাল #অন্ধপ্ণাল #অন্ধপ্ণাল
3 giờ sáng, không phải tôi khóc… mà là ánh sáng đâm xuyên da mình như kim tuyến của mẹ may vá! Mình không cần ai khen — chỉ cần yên lặng để tồn tại. Bố chơi jazz qua cửa sổ, còn tôi thì đang gỡ tấm chăn xám thành bức tranh tâm hồn. Có ai hiểu? Không đâu… Nhưng mình biết: chính lúc im lặng nhất — mới là lúc mình đủ rồi. Bạn đã bao giờ thức dậy vì ánh sáng thay vì tiếng khóc chưa? Nhắn tin cho tớ nha 😅